Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ

Βασισμένο ελεύθερα σε ένα διήγημα του Μενάλαου Λουντέμη η (μοναδική) αυτή ταινία μικρού μήκους της Τώνιας Μαρκετάκη, μεταφέρει όλο το κλίμα μιας εποχής: εκείνης λίγο πριν από τη δικτατορία, μέσα από τα μάτια, βέβαια, του έλληνα, αριστερού διανοούμενου.
Με πρόσχημα την ερωτική απογοήτευση ενός νέου που «έχει πάρει τους δρόμους» η σκηνοθέτις επιχειρεί ένα συνολικό σχόλιο για την εγχώρια και παγκόσμια πολιτική και ηθική κρίση. Ο ήρωάς της, ονόματι Γιάννης, κουβαλώντας το προσωπικό του βίωμα και ως υπαρξιακή κρίση, παρατηρεί τα τεκταινόμενα γύρω του ενώ τα φιλτράρει μέσα από την απελπισία του.

Με επιρροές από το γαλλικό πολιτικό και αβαν γκαρντ (χωρίς ακρότητες) κινηματογράφο, η Μαρκετάκη προσπαθεί να συμπεριλάβει στο στενό εμβαδόν της ταινίας της μεγέθη που στα χέρια άλλου σκηνοθέτη θα ήσαν ανοικονόμητα. Το μέτρο της, όμως, η αίσθηση της δραματικής οικονομίας την καθοδηγουν σχεδόν σωστά και οπωσδήποτε δεν φταίει αυτή εάν ορισμένες σχηματικές ματιές της επιβάλλονταν από τα πράγματα όπως και στον κάθε πολιτικά προβληματισμένο σκηνοθέτη της εποχής.