Το κείμενο μεταφέρεται αυτούσιο με την γραμματική και την σύνταξη της εποχής.

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

- Τις ελπίδες μας τίς φέρει το φίλαθλο κοινό.

Γιατί να κρύβουμε ότι τα μάτια μας άλλοι θωρίζουν προς αυτά τα τεράστια καζάνια τσιμέντου που γεμίζουν από το κοινό το πιο καλό πληροφορημένο καί το πιο "τίμιο παιγνίδι πού υπάρχει στόν κόσμο;: δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι βγαλμένοι από όλες τίς κοινωνικές τάξεις, καί πού έρχονται άπ'όλους τους ορίζοντες; αυτές τίς δεκαπέντε χιλιάδες ανθρώπους πού πληρώνουν τη θέση τους πολύ ακριβά καί πού ικανοποιούνται πλήρως γι'αυτό πού πλήρωσαν, θα τίς βρήτε εκεί πού η προσφορά καί ή ζήτηση βρίσκονται σε υγιεινή αρμονία. Λεν μπορείτε νά περιμένετε μια συμπεριφορά "τίμιου παιχνιδιού" από τη μεριά των οδών της Τέχνης.  Η διαφθορά του κοινού πού συχνάζει τα θέατρα μας προέρχεται άπ'τό ότι ούτε το κοινό ούτε το θέατρο έχουν την παραμικρή ιδέα αυτού πού πρέπει να συμβή στο θέατρο. Στίς αθλητικές αίθουσες, τη στιγμή πού οί άνθρωποι παίρνουν τίς θέσεις τους, ξαίρουν ακριβώς τί πρόκειται να συμβή. Καί απ' τη στιγμή πού θα καθίσουν, το θέαμα ακριβώς πού περίμεναν ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τούς:  άνθρωποι γυμνασμένοι αναπτύσσουν τίς ίδιες τους δυνάμεις καί με τον τρόπο πού τούς είναι ό πιό ευχάριστος. Με έντονη συνείδηση των ευθυνών τους, αλλά οί δίνοντας την εντύπωση να δρουν γι' αποκλειστικά δική τους ευχαρίστηση.

Αλλά, για να πούμε την αλήθεια, δεν έχουμε ποτέ διαπιστώσει ότι το κοινό πού γεμίζει σήμερα τα θέατρα θέλει τουλάχιστον κάτι. Δεν θά πρεπε να προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε σαν έκφραση αυθόρμητη τής θέλησης του, αυτό πού δεν είναι άλλο από μια γλυκειά: απέχθεια ν' απαρνηθή τίς παληές θέσεις πού κληρονόμησε από τον παππού. Πάρτε - παραδείγματος χάρη τον ηθοποιό. Δεν θέλω να πω ότι έχουμε λιγώτερο ταλέντο από άλλοτε,  αλλά δέν νομίζω ότι υπήρξαν σ' άλλες εποχές ομάδες ηθοποιών υπερκοπωμένες, κακομεταχειρισμένες, τρανταζόμενες από φόβο, τεχνητά υπερηλεκτρισμένες όπως είναι οί δικές μας. Όμως αυτός τον οποίο τα πράγματα πού κάνει δεν τον ευχαριστούν, δεν πρέπει να περιμένη πώς θά ευχαριστήσουν τους άλλους.

Δέν συμμερίζομαι καθόλου τη γνώμη όλων αυτών πού παραπονούνται,ότι είναι αδύνατο στο εξής να μπορέσουμε να σταματήσουμε την γρήγορη κατάπτωση της ούσης. Πιστεύω πώς υπάρχει μια τέτοια αφθονία θεμάτων με ενδιαφέρον, ανθρώπινων χαρακτήρων πού αξίζουν το θαυμασμό, αλήθειες πού αξίζουν να γίνουν γνωστές, πού θα είμαστε υποχρεωμένοι, αν ένα καλό αθλητικό πνεύμα άρχιζε ν'ανατέλλη, να κατασκευάσουμε τα θέατρα αν δεν υπήρχαν ήδη. Αλλά αυτό πού στα σημερινά θέατρα αποτελεί το κυριώτερο αντικείμενο των ελπίδων μας, είναι οί άνθρωποι πού μετά την παράσταση, βγαίνουν από την κυρία είσοδο ή από την είσοδο των καλλιτεχνών. Είναι δυσαρεστημένοι.

Η εποχή φαίνεται πώς ξαιρει καλύτερα να διατηρή τίς γνώμες παρά τα συναισθήματα καί τίς ψυχικές καταστάσεις. Φαίνεται πώς άπ'όσα άπλωσε πάνω στο χαρτί, οί γνώμες είναι αυτό πού διαρκεί περισσότερο.

Η λογοτεχνική του δραστηριότητα δεν τον κόβει κατά κανένα τρόπο από τη ζωή. Αντιθέτως. Δεν ξαίρω αν πρόκειται για ένα κριτίριο ταλέντου. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το αποτέλεσμα αυτής της γαλήνης καί της μεταδοτικής καλής διάθεσης είναι καταπληκτικό. Σώου καταφέρνει να γεννά την εντύπωση ότι κάθε φράση πού γράφει αυξάνει την σωματική καί διανοητική του υγεία. Η ανάγνωση αυτών πού γράφει, ίσως να μη σας βυθίζει σέ μια διονυσιακή μέθη, αλλά είναι μια δραστηριότητα ανατίρρητα πολύ υγιεινή, κι οί αντίπαλοι του δεν θα μπορούσαν να'ναι παρά άνθρωποι, για τους οποίους ή υγεία είναι ένα ζήτημα χωρίς σημασία.

............ γεγονότα, με τό σκοπό να κάνω το θεατή να σκεφτή από μόνος του. Να γιατί χρειάζομαι ένα κοινό με ξύπνιες αισθήσεις, πού να ξαίρη να παρατηρή καί πού να νοιώθη ευχαρίστηση να κάνη να δουλεύη το μυαλό του. Δεν εγγυώμαι παρά ένα μόνο πράγμα: Τήν απόλυτη αυθεντικότητα καί τελεία ακρίβεια του ό,τι συμβαίνει στά έργα μου. Μπορώ να στοιχηματίσω για την γνώση μου των ανθρώπων.. αλλά αφήνω το μεγαλύτερο δυνατό περιθώριο στην ερμηνεία του θεατή. Τα θέματά μου είναι καταληπτά. Γι'αυτό καί δεν χρειάζεται να τα κάνω τέτοια…

Τάσσομαι με το μέρος του επικού θεάτρου. Η σκηνοθεσία πρέπει να εργασθή για να κάνη ανάγλυφο , κατ'ένα τρόπο λιτό και αντικειμενικό, το ξετύλιγμα των γεγονότων. Στίς μέρες μας, επιδή ό ηθοποιός προσπαθή να φτάση την ευαίσθητη χορδή, ή έννοια των έργων πιό συχνά πνίγεται. Προσπαθή να κάνη ευχάριστο το πρόσωπο που παρουσιάζεται και το πρόσωπο παραμορφώνεται. Αντιθέτως με αυτές τις συνήθειες, τα πρόσωπα θα έπρεπε να παρουσιάζονται κατά ένα τρόπο τελείως αντικειμενικό, διανοητικό και κλασσικό... Γιατί το κοινό πρέπει να καταννοή, κι'όχι να βρίσκει αφορμή για να "επικοινωνή". Ίό αίσθημα, αυτό, ξεκινά άπ'το προσωπικό: είναι περιωρισμένο. Η καταννόηση, αυτή, γνωρίζει νόμους. Είναι μιας σχετικής ευρύτητας.

-Κι όταν ένα πρόσωπο χτυπιέται μέσα σε αντιθέσεις, είναι γι'αύτή καί μόνο την αιτία πού ένας άνθρωπος δέν μπορεί να είναι ο ίδιος κάθε στιγμή. Οι εξωτερικές συνθήκες δεν παύουν ν’αλλάζουν, καί ή εσωτερική ισορροπία του ανθρώπου βρίσκεται ως εκ τούτου μεταβλημένη. Το συνεχές εγώ είναι μύθος. Ό άνθρωπος είναι ένα άτομο πού διαρκώς διαλύεται κι αλλάζει μορφή. Πρέπει να παρουσιάσουμε αυτό πού συμβαίνει.

- το χάος δέν υπάρχει παρά γιατί το κεφάλι μας είναι ατελές. Ό,τι δεν χωρά αυτό το ονομάζουμε παράλογο.

- Δίνω μεγάλη σημασία στις γνώμες των ανθρώπων. Τις περισσότερες φορές τα συναισθήματα ξεκινούν από τις γνώμες. Ακολουθούν. Μόνο η πείρα που έχει ζήσει κανείς
έχει ακόμα μερικές φορές την προτεραιότητα. Αλλά ξαίρουμε πώς όλες οι γνώμες δεν είναι καρπός της πείρας.

- Δημιουργείται αυτή την ίσια στιγμή, ένας νέος τύπος άνθρωπου, καί πάνω στην εξέλιξη αυτού του ανθρώπου συγκεντρώνεται ή προσοχή όλου του κόσμου. Όλα τα ζωντανά έργα τα πλασμένα στην εποχή μας ή πού τίθενται στην υπηρεσία της εποχής μας, τείνουν να τον ενθαρρύνουν ή να τον αποθαρρύνουν, καί κάθε έργο πού δέν έχει σχέση μαζί του, δεν είναι ζωντανό έργο και δεν έχει σχέση με τίποτα. Αυτός ό τύπος ανθρώπου δεν θάναι αυτός πού φαντάσθηκε ό παληός τύπος ανθρώπου. Πιστεύω πώς δεν θ'αφήση να τον μεταμορφώση ή μηχανή, άλλ'ότι αυτός θα την μεταμορφώση. Πιστεύω πώς οποίο κι'αν είναι το πρόσωπο του, θα έχη πριν απ'όλα το πρόσωπο του ανθρώπου.