(απαραίτητο για την ψηφοφορία των ταινιών)
(απαραίτητο για το σχολιασμό των ταινιών)

Στατιστικά

  • Σύνολο μελών: 6618

Τυχαίες ταινίες

Ηλίας Δημητρίου

Tricolore

Έτος:
1998

Από εφημερίδα της εποχής για την "Μήδεια 70"

Στη χθεσινή 5η μέρα του Φεστιβάλ
Επιτέλους λίγη ποιότητα...

Χειροκροτήθηκαν οι ταινίες μικρού μήκους

ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ όσοι περίμεναν - και ήταν πολλοί  οτι τον - τόνο ποιότητος από το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου θα έδιναν οι μικρου μήκους ταινίες και τα ντοκυμανταίρ.
Ή χθεσινή πέμπτη ήμερα του φεστιβάλ επαλήθευσε τα προγνωστικά μας, δημιούργησε ελπίδες για καλύτερο ελληνικό κινηματογράφο, τάραξε τα νερά και ηλέκτρισε την ατμόσφαιρα.
0ι έξι ταινίες πού προβλήθηκαν, άσχετα με την αξία της κάθε μιας χωριστά, χειροκροτήθηκαν με θέρμη και αγάπη από το κοινό και τους δημοσιογράφους, δημιούργησαν ατέλειωτες συζητήσεις, φανάτισαν σκηνοθέτες καί κριτικούς.
Οτι δε μπόρεσε καμμιά ταινία μεγάλου μήκους να επιτύχη, το κατόρθωσαν τα μικρού μήκους φίλμς. Σφράγισαν έντονα μέ την ποιότητα τους τό φετινό φεστιβάλ και έδωσαν τήν ευκαιρία να φανατισθή τό κοινό.

"ΜΗΔΕΙΑ 70"
Καί κατ' αρχήν ή "Μήδεια" του Μιχάλη Παπανικολάου, μια κινηματογραφική δουλειά σοβαρή, τίμια καί πέρα για πέρα ελληνική.

Χώρος - πρόσωπα - φωτισμοί - σάτιρα - αντιστικτικά στοιχεία, όλα κύλαγαν μέσα από μια αυθεντική ελληνικότητα. Ή μουσική του φίλμ είναι επιλογή από δημοτικά μοτίβα ελληνικά, αρμένικα, νοτιοαμερικάνικα καί νέγρικα.

Αναμφισβήτητα τα θετικά στοιχεία της ταινίας του Παπανικολάου είναι πολλά. Είναι μια ταινία καθαρά «φεστιβαλική» και απόδειξη οί μακρές συζητήσεις υπέρ και κατά του φίλμ που ακολούθησαν την προβολή του. Για την ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα, πολλά καινούργια έχει να δείξη  ή «Μήδεια 70»: Ελλειπτικό  μοντάζ τέτοιο πού  μόνο «νυγμούς»  σ΄ αφήνει να   διαβλέπης   και πού   αυτούς  τους χάνεις αν διασπάσης την προσοχή    σου, πολλά ευρήματα, σωστή ερμηνεία καί από την Μαριέττα Ριάλδη καί από τον Χρήστο   Καλαβρούζο. Η αναγκαία «απομυθοποίηση» του φινάλε - λύτρωση άπο το άγχος της εικόνας - και πλήρης χρήση του ήχου.

Από την πικρή ειρωνεία των τίτλων - η «καλή ζωή»... - μέχρι τον σαρκασμό του τέλους - με ελληνικά και λατινικά  στοιχεία - ή ταινία άποτελεί ένα εξαίρετο δείγμα μοντέρνου κινηματογράφου καί θέτει την πρώτη υποψηφιότητα για βραβείο