Ρίχνοντας μια ματιά στις ταινίες ας ξεκινήσουμε από τα ντοκιμαντέρ που φέτος ήταν πάνω από το ένα τρίτο της παραγωγής. Ανάμεσά τους υπήρξε μια πολύ αξιόλογη δουλειά, ίσως η καλύτερη του Φεστιβάλ, η ταινία Στα Τουρκοβούνια του Λευτέρη Ξανθόπουλου. Ο σκηνοθέτης αυτός (που είχε εντυπωσιάσει με τις προηγούμενες ταινίες του) μας δείχνει τι σημαίνει να ξέρεις καλά το θέμα που χειρίζεσαι. 

Η ταινία βασίζεται στις αφηγήσεις των κατοίκων των αυθαίρετων κτισμάτων της περιοχής, οι οποίοι διηγούνται πώς έφτασαν εκεί, τι περιπέτειες πέρασαν ώσπου να εγκατασταθούν και ποια είναι τα τωρινά τους προβλήματα. Η ταινία αρχίζει όπως πρέπει και κλείνει τη στιγμή που πρέπει. Δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπανήσιο. Το γενικό πλάνο με τα Τουρκοβούνια που κλείνει την ταινία, δείχνει εύστοχα τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες των ιθυνόντων να διώξουν τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα η μισή Ελλάδα πνίγεται σε λίγα τετραγωνικά. 

Οθόνη, τ. 10/83

Χρήστος Μήτσης