Με την ταινία Στα Τουρκοβούνια ο Ξανθόπουλος πετυχαίνει να ξεφύγει από τις παγίδες μιας τηλεοπτικής αφήγησης, που δυναστεύει τα ντοκιμαντέρ. Φτιάχνει έτσι ένα φιλμ (ντοκιμαντέρ - φιξιόν) που στοχάζεται πάνω στο θέμα του (τα αυθαίρετα στο συνοικισμό "Γ. Παπανδρέου") και τον κινηματογράφο. 

Ο Ξανθόπουλος δεν αποκρύπτει τις δοκιμές του και ταυτόχρονα δεν εγκαταλείπει τα πρόσωπα του δράματος - τους εσωτερικούς μετανάστες που υπερασπίζουν με απελπισμένο φανατισμό την ταπεινή τους καλύβα. Ο γέρος περπατάει στον άδειο δρόμο, τα παιδιά βάζουν νερό στη στέρνα από την υδροφόρα, ένας κάτοικος σκάβει κάτω από τους βράχους για λίγο χώμα, μια γριά φτιάχνει το φαΐ, μια κοπελιά καφέδες... 

Ο επινίκιος χορός, ο τσάμικος, στεφανώνει την ιστορία των ανθρώπων και οι λήψεις από το ελικόπτερο συγκρίνουν τους χώρους της Αθήνας και του συνοικισμού. Η ταινία του Ξανθόπουλου ανιχνεύει πέρα από την απλοϊκή καταγγελία και κατάδειξη.   

Η Αυγή, 12.10.82 

Αντώνης Μοσχοβάκης