ΠΡΟΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕΙ...Μύρνα Τσάπα, Ελισσάβετ ΧρονοπούλουΛίστα διαλόγωνΗ Έλλη και ο Μανώλης ξανασυναντιούνται στην αφετηρία των λεωφορείων καθώς εκείνος τρέχοντας να προλάβει το λεωφορείο κάποιος βιαστικός περαστικός πέφτει με φόρα επάνω του με αποτέλεσμα να του πέσουν τα γυαλιά του Μανώλη και να σπάσουν. Μια περαστική που είδε το περιστατικό, η Έλλη, του τα δίνει.

ΕΛΛΗΤα γυαλιά σας.ΜΑΝΩΛΗΣΤι άνθρωποι.Τι άνθρωποι…Πως γίναμε έτσι κυρία μου. Πώς γίναμε έτσι.ΕΛΛΗ Πάντα έτσι ήμασταν Μανώλη. ΜΑΝΩΛΗΣ ΄Ελλη; ΕΛΛΗΜε γνώρισες!ΜΑΝΩΛΗΣΈλλη; ΕΛΛΗ Χτύπησες;ΜΑΝΩΛΗΣΌχι, όχι μιά χαρά είμαι. Αυτά δεν είναι πια. Πώς βρέθηκες εσύ εδώ;.. Θέλω να πω, είσαι καιρό στην Αθήνα;ΕΛΛΗΠήρα σύνταξη τον Ιούνιο.ΜΑΝΩΛΗΣΤέρμα τα Γιάννενα λοιπόν;ΕΛΛΗΜου 'λειψε η Αθήνα, το πλήθος, να χάνομαι μέσα του κι όπου με πάει.ΜΑΝΩΛΗΣΝα σε σπρώχνει,να σε τσαλαπατά,να σου σπάει τα γυαλιά και να σε παρατά μόνο,χαμένο κι αβοήθητο, στην μέση του δρόμου. Το πλήθος. Εκεί τουλάχιστον φαντάζομαι βρίσκει κανείς την ησυχία του.ΕΛΛΗΠολύ συχνά αβάσταχτη.ΜΑΝΩΛΗΣΘα πρέπει να γυρίσω στο μαγαζί. Έχω εκεί εφεδρικά. Θα με βοηθήσεις να φτάσω ακέραιος ως εκεί;ΕΛΛΗΔεν βιάζομαι. ΜΑΝΩΛΗΣΑπό δω δεξιά.ΕΛΛΗΜη μου πεις ότι το κρατάς ακόμα, στο ίδιο μέρος; ΜΑΝΩΛΗΣΓιατί δεν θα 'πρεπε;ΕΛΛΗΘα 'πρεπε. Ίσα ίσα που θα ’πρεπε! Θα ξαφνιαζόμουν αν άλλαζες κάτι στη ζωή σου, έστω και μετά από τόσα χρόνια. Ενώ ολόκληρη Αθήνα και μέσα σε μια εικοσαετία έγινε αγνώριστη.ΜΑΝΩΛΗΣΝαι! Προς το χειρότερο!ΕΛΛΗΠάντα φοβόσουν τις αλλαγές. Η σταθερότης Έλλη …Θυμάσαι;ΜΑΝΩΛΗΣΔεν είναι αλήθεια αυτό!ΕΛΛΗΕίναι και το ξέρεις! Είσαι φαινόμενο σταθερότητας Μανώλη! Ό,τι κι αν αλλάζει γύρω σου, όσα κι αν άλλαζαν στη ζωή σου, εσύ έμενες εκεί που ήσουν. Αμετακίνητος!ΜΑΝΩΛΗΣΑυστηρή και απόλυτη, πάντα! ΕΛΛΗΚαι ελαφρώς ανισόρροπη. ΜΑΝΩΛΗΣΌχι αυτό δεν θα το’λεγα.ΕΛΛΗΤο ’χεις ήδη πει.ΜΑΝΩΛΗΣΈχεις μάρτυρες;ΕΛΛΗΈχω γερή μνήμη.ΜΑΝΩΛΗΣΩραία λοιπόν. Θυμήσου. Προς τα πού;ΕΛΛΗΑπό δω…όχι μάλλον από κει! Ή από δω; ΜΑΝΩΛΗΣΝα βοηθήσω;ΕΛΛΗΌχι μη μου πεις! Θα το βρω μόνη μου. Από δω!ΕΛΛΗΛοιπόν; Πήραμε τον σωστό δρόμο;ΜΑΝΩΛΗΣΔεν θυμάμαι χωρίς τα γυαλιά μου!ΕΛΛΗ Εμένα με θυμήθηκες!ΜΑΝΩΛΗΣ Εσένα δε σε ξέχασα. Κι ας έβαλες τα δυνατά σου γι’ αυτό. Στην Αυστραλία να πήγαινες θα μάθαινα νέα σου.ΕΛΛΗΔε θα μάθαινες αφού δε θα ρώταγες. Ρώτησες;ΕΛΛΗΛοιπόν; Γιατί δε λες κάτι; Είναι ακόμα τόσο δύσκολο να μιλά κανείς ειλικρινά μαζί σου; --------------------------------------------------------------------------------ΜΑΝΩΛΗΣΤόσα χρόνια, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να κρατήσω ζωντανή την εικόνα σου στην μνήμη μου… μέρα με τη μέρα όμως ξεθώριαζε, σβήστηκε… δεν σε ξέχασα όμως. Λες πως έζησα με τις επιλογές των άλλων. Φαίνεται πως αυτό ήταν η δική μου επιλογή. Έτσι μπόρεσα να ζήσω. Έτσι ήμουνα. Όταν έφυγες… ήξερα τι έπρεπε να κάνω για να μην φύγεις.. ήξερα τι θα σε σταματούσε, ήξερα τι ήθελα, ήθελα να το κάνω. Δεν μπόρεσα Έλλη μου.. Δεν μπόρεσα.

ΤΕΛΟΣ