Μια ΜΟΝΤΕΡΝΑ «ΜΗΔΕΙΑ»...

Ό Μιχάλης Παπανικολάου, πού θα παρουσιάση σήμερα μια σύγχρονη κινηματογραφική έκδοση της «Μήδειας», πριν ασχοληθή με τον κινηματογράφο σπούδασε τρία χρόνια ιατρική. Μέχρι σήμερα έχει δουλέψει βοηθός σκηνοθέτου σε 30 περίπου ταινίες καί παράλληλα εξέδωσε δύο βιβλία με ποίηση. Παραδέχεται, ότι το λάθος του ήταν, ότι κάποτε γύρισε μια μεγάλου μήκους εμπορική ταινία. Πιστεύει, ότι με την «ΜΗΔΕΙΑ» θα εξιλεωθή. Του ζητήσαμε δύο λόγια για την ταινία του, πού θά προβληθή σήμερα. Μας είπε:

« Μια γυναίκα συλλαμβάνεται γιατί δολοφόνησε τα παιδιά της. Ανακρίνεται,  δικάζεται,  καταδικάζεται σε θάνατο καί κάποιο πρωί,  ώρα  3,  με το καθιερωμένο  τυπικό,  οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα.  Στήν διαδρομή της άπ' το κελλί μεσ' άπ' τους διαδρόμους της φυλακής, με μια λοξοδρόμηση στο κελλί του ιερέως, για να εξομολογηθή, ή γυναίκα θα «θυμηθή»  όλα εκείνα τα γεγονότα, μικρά και μεγάλα, πού τήν ωδήγησαν μέχρις αυτήν τήν μοιραία διαδρομή. Ή μνήμη θα λειτουργήση "σπασμωδικά" ελλειπτικά χωρίς συνέπεια χρονική καί αταξινόμητα (αλλά με μιά εκλεκτικότητα στά τραγικώτερα γι'αυτήν σημεία), θα φέρη μπροστά στον φακό, ό,τι συνθέτει την προηγούμενη ζωή της. Τα ερεθίσματα γι' αυτήν την λειτουργία, είναι πάμπολλα : Κάποιο γέλιο, τά βήματά της καί τα βήματα τής συνοδείας της στό μπετόν του διαδρόμου, ένα σφύριγμα κάποιου καί κυρίως οί αδιάφορες κουβέντες (οί μικροκαημοί) τών ανυποψίαστων ανθρώπων πού προσπερνά, τού γιατρού, τού εισαγγελέως, των δεσμοφυλάκων, τών συγκρατουμένων της, τών στρατιωτών τού απσπάσματος, τών ανωτέρων καί κατωτέρων υπαλλήλων τών φυλακών, ενός πλήθους πού γι' αυτό ό θάνατος ενός ανθρώπου σε  μια τέτοια ώρα, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα βαρετό καθήκον, που πρέπει να επιτελεσθή στίς τρεις το πρωί μ' ένα διαβολεμένο κρύο. Βάση της ταινίας μου είναι ή ΜΗΔΕΙΑ του Εύρυπίδη. Μόνο πού κράτησα όσα στοιχεία έκρινα εγώ απαραίτητα, όσα στοιχεία θα με διευκόλυναν στην άρθρωση μιας ταινίας με κάποιο "στύλ" ... Τά υπόλοιπα θά τά μάθω από τό κοινό..."